In 1814 we took a little trip
Along with Colonel Jackson down the mighty Mississip
We took a little bacon and we took a little beans
And we caught the bloody British in the town of New Orleans

We fired our guns and the British kept a'coming
There wasn't nigh as many as there was a while ago
We fired once more and they began to running on
Down the Mississippi to the Gulf of Mexico

Vandaag begint dus de ‘terugreis’. We zitten nu op het zuidelijkste punt van onze reis en gaan vanaf nu terug naar het noorden. We willen wel allebei een blik werpen op de Golf van Mexico (voor wat het waard is natuurlijk, zee is zee maar zelfs ‘the Man in Black’ zong erover), vandaar dat we besluiten om eerst nog zo’n 90 mijl langs de kust naar het oosten te rijden. Dat blijkt de moeite waard, maar eerst nog ‘even’ om Nola heen. Dat valt mee, we nemen de Interstate en na 3 kwartier rijden we op een rustige binnenweg richting Biloxy (dat ligt weer in Mississippi). Nog veel bayou onderweg en na een tijdje plotseling allemaal paalwoningen. Werkelijk alles is in dit stuk op palen gebouwd, in ieder geval handig om de auto onder te parkeren. Wat we al in New Orleans zagen, zien we hier nog veel meer, bordjes met “hurricane evacuation route”. Je vraagt je af wat mensen bezield om een huis te willen bouwen en dan een paar keer per jaar het risico te lopen dat het door natuurgeweld vernield wordt. De bayou en paalwoningen gaan ongemerkt over in mooi langgerekt wit strand met aan de andere kant van de weg prachtige parken met villa’s, dit is dan de Golf van Mexico. Gestopt voor wat foto’s en natuurlijk gaan we even pootje baaien. In ‘the Gulf’, kan toch niet iedereen zeggen! Het water was pislauw, en de eerste 100 meter kwam het nauwelijks tot de knieën.

Daarna komt toch het onvermijdelijke, we moeten naar het noorden. Het grootste gedeelte rijden we door het Soto National Forest in Oost Mississippi. Groot, heel groot, maar wel een prachtig gebied. Overal huizen, allemaal in die leuke zuidelijke stijl: van hout en met aan de voorkant een waranda met schommelstoelen. Hier nemen we wel ergens een verkeerde afslag en zigzaggen daarna ruim een uur om de juiste richting te zoeken. Een van de asfaltwegen gaat zelfs over in een ‘dirt road’, maar na een paar honderd meter toch maar omgekeerd en een andere route opgezocht (formeel is het verboden om met een gehuurde camper op dat soort wegen te rijden, behalve als je vanaf het begin van de weg het einde kunt zien). Uiteindelijk toch maar het navigatiesysteem aangezet en ja hoor, we weten weer waar we zitten en waar we naar toe moeten. We komen zo rond half zeven aan op alweer zo’n prachtige kleine camping in een State Park, ruim opgezet met verharde plekken aan een meertje. Camper geïnstalleerd (5 minuten), bbq aan en dan een biertje. Fluitende vogeltjes, wat kikkers en nog wat spelende kindertjes, verder niks. Onze maaltijd (gegrilde burger, aardappelsalade en coleslaw) nuttigen we bij het licht van de volle maan en daarna nog wat gesprokkeld hout op de bbq en lekker relaxen bij een knetterend vuurtje. Welterusten.