Al vroeg wakker, o.a. door voorbij ratelende rijtuigies. Naar het zuiden dus, hier is het te fris. Het eerste uur ons verbaasd over het verschijnsel Amish (als je het zo mag noemen). Koetsjes met zo’n trippeldetriptrappeldetrap paardje ervoor, gewoon op de noodstrook langs de highway. Hier en daar staan er koetsjes op het erf en dan bij de buren 2 pickups en een sedan. Het lijkt wel een naadloze integratie, 18^e eeuwers gewoon midden tussen de Amerikanen van de 21^e eeuw. Het landschap is hoofdzakelijk agrarisch, licht golvend en nog kaal en dor. De winter is hier echt nog maar net voorbij, dat zie je heel duidelijk. Op de campground gisteren lagen nog bulten sneeuw te smelten, de meertjes onderweg zijn nog half bevroren. Kleine nederzettingen met houten huizen in parkachtige setting, zonder duidelijke erfafscheiding. Veel boerderijen van het model ‘Fisher Price’, meestal roodbruin geschilderd. Ergens weer zo’n onmetelijk grote bak koffie gehaald (“yes, this is a small one” bijna een halve liter dus). Om de kleinere weggetjes te volgen wat gezigzagd en met een ruime boog om Indianapolis heen en uiteindelijk in de buurt van Columbus, Indiana op een campground neergestreken. Het weer is in de loop van de dag van grauwgrijs naar zonnig veranderd en de temperatuur is opgelopen tot zo’n 17 graden, zodat we na aankomst ons biertje lekker buiten konden nuttigen. Geen spectaculaire dag, gewoon lekker op het gemakkie door het platteland getoerd.